ezin harria urtu.
Agian, oinak bai, ordea.
Eta, orduan, oingabetua,
hegan igoko naiz
Ikaro baino gorago;
eta jaitsiko naiz,
aingeru eroria baino beherago;
eta, oinak pausatu ordez,
belauniko hartuko dut lurra.
Nire esperantza
tortura hutsa da, badakit,
amaiera gaiztoa du, badakit,
baina hegaldatzeko irrikak
bizi nau;
ez du parerik.
Hemen nago,
oinak harrian
orkatiletaraino sartuta.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagun gaitzazu . Eduki hau guztia doan ikus dezakezu euskarazko hitzik gabeko Tolosaldea ez dugulako irudikatzen. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ez litzateke posible hori. Gero eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da Ataria: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezun hori: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!