;)

Erabiltzailearen aurpegia Josu Ozaita 2021eko abenduaren 4a

Izan zen lotsa, eta era berean, munduko harrotasunik handiena. 

Harrotasuna, umiltasunez. Txikia, baina ez eskasa.

Transgresioa izan zen, erregimen bati hortzak erakusteko hautu politikoa. 

Herri mugimenduaren bileretako hizkuntza izan daiteke,

baina ez hurrengo zurito poteoko tertulia.

Eta urteen poderioz, hizkuntza burokratikoa dela. Diote. Ikasteko hizkuntza. 

«Kriston pille flipatzen den, hi!», entzun daiteke, ordea. Flipatu! Hi!

Hipsterrak hitz eginez, hiriburuan.

Altxorra eskuetan izatearen pirata sentsazioa. Eta altxorra konpartitzeko gogoa. 

Parrandan aritu zaitezke, haserretu harekin, eta maitasuna egin. Hobe. 

Emozionatu gaitu, hitz egiten jarri, eta elkartu; komunitatea egin.

Gorrotoa ere sortu dezake, erotismoari atea irekitzen ez dietenei.

Eta halako batean, giltza sekretu bilakatzen. Ikusezinei irribarrea bueltatzen diena. 

Herrian bertan mundu berri bat zabaltzeko atea irekitzea.

Itxi baino, irekia izan nahi duena; irabazteko.

Eta Sarrik zioen moduan, «euskara da gure territorio libre bakarra».

Hementxe gu, libertatea goza dezakegula konturatu gabe ;)

Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!


EGIN ATARIKIDE!