Pentsamenduak ez dira guztiz urtuko eguzkia atera arte,
bitartean barrenak xurgatzen du,
eta bihotza umeltzen da.
Hodei grisa pausotu zaigu gainean,
argia preso hartu du,
bihotzak indar dario baietzerantz,
kaiolako barrote amarru ahula errauts,
baina buruak ezetz dio atzerantz,
izu handiena izu eza baita.
Barne oinazeak aurkitzeko beldurra da,
bilaketa beraren oinaze handiena,
pentsamenduak behetik-gora datoz oraingoan,
hutsetik kanpora garraiatuz,
sentimenduz beteta,
libreak,
zantzu ez likidoak,
azalean kondentsatzeko,
eta begiratu ondoren ebaporatzeko.
Ez naiz zintzoa izan ikaretan,
eta usainak gorde nituen kaxetan.
aldiz, zapatak busti zaizkidan honetan,
ibiltzerakoan oihu egiten dute lurzoru lehorretan,
entzunak izan daitezen egun nahasietan,
lorratzak utzi dituzte gorputz bideetan.