«Guretzat garrantzitsuagoa zen Gipuzkoako txapelduna izatea Behobia irabaztea baino»

Punta-puntan ibiltzen zen, eta 1982an eta 1991n garaipena Zizurkilera eramatea lortu zuen, nahiz eta zailtasunei aurre egin behar izan zien: «Krosean eta pistan ibiltzen ginenez, entrenatzaileak ez zigun ateratzen uzten».

Behobia irabazitakoan «emozioa» sentitzen bazuen ere, ez zion hainbesteko garrantzirik ematen: «Orain fama handia dauka, baina orduan ez. Guretzat garrantzitsuagoa zen Gipuzkoako txapelduna izatea Behobia irabaztea baino». Arropek eta oinetakoek ere izugarrizko bilakaera izan dute: «Azokan erositako mila pezetako zapatilekin ateratzen ginen». Gainera, Behobia egiteko moduan ere desberdintasunak ikusten ditu Garinek: «Gu bakoitza bere marka egitera joaten ginen. Orain, berriz, askok taldean ere egiten dute». Aldaketa horien artean emakumeen partaidetza ere ez dago aipatu gabe uzterik. «Gu ibiltzen ginenean, Donostian bertan ere hiru edo lau emakume soilik ikusten ziren korrika», ziurtatu du.

Garinek ere argi dauka Behobia ez dela egin behar korrika hasi bezain laster: «Pixkanaka hasi beharra dago, eta prestatzeko ere proba asko daude». Horregatik, garrantzitsua iruditzen zaio aurretik ondo prestatuta joatea. Hala ere, eta garai batean atletismoari ordu ugari eskainitakoa bada ere, argi du beste gauza batzuei ere begiratu behar zaiela: «Bizitzan, dena ez da kirola».