Kateak denonak dira, nireak, zureak. Kateak beharrezkoak dira batzuengan, beste batzuek eskuak aske izateko.
Kateak ezarri dizkigute, kateez josi gure bizitza, eta kateetatik tiraka ematen gaituzte hara eta hona.
Kateekin jaiotzen gara, kate berdinetik lotuta daramatzagute eskolara, katea askatu gabe sartzen gaituzte lanean, kateez josita dago etxebizitza eduki ahal izateko aukera, neguan berogailua piztea ezinezkoa da kateekin, eguneroko janaria bermatzea zaila zaigu aske ez bagara.
Ez gara libre jaiotzen, gure bizitza ez da erabaki gune autonomo bat. Ez dugu burujabetasuna, merkantzia gara, zuloak betetzeko beharrezkoak, aurrera jarraitzeko nahitanahiezkoa.
Kateak hausten ditugunean soilik gara aske, baina norberarenak birrintzea ez da nahikoa, katearen beraren aurka joan behar da, honen izaeraren aurka. Zapaltzailea izateagatik da katea kate.
Denon artean birrintzeko eskaria egin diet fabrikako langileari, dendariari eta garbitzaileari. Azaldu diet, nik ere somatu ditudala kateak, eta nireak jarraituz iritsi nintzela kate makinara, nire begiekin ikusi nuela munstro hura. Elkartasuna behar dugula ikusi dugu, kateak hautsi nahi baditugu, elkarrengandik urrun nahi gaituena deseraiki behar dugu aske izateko, desjabetuon boterea beharrezkoa dugula ohartu gara, eta hara goaz, lehen baina indartsuago, gehiago, etorkizuna borrokatzera.