Xalbador maisua joan zaigu

Ume kuttun bat utzi diguzu, 50 urte bete berri dituena: euskara batua. Alegia, euskara modernoa, noranahikoa, gizarte batek kultu izateko ezinbesteko duen lanabesa. Ideia hori bultzatzea arazotsua zen garai hartan hautu sendoa egin zenuen. Inoiz ikusi izan zintugun haserre tarteka batuaren eztabaida ostera, gero eta indar gutxiagorekin, azaleratzen zenean.

Komeni da gogoratzea azken mende honetan horren egunerokoa egin zaigun deklinabide taularen taxuketa zuri zor dizula euskara modernoak, beste ekarpen batzuen artean.

Frankismoak Aitzolek, Lizardik, Labaienek eta besteek osatutako katea hautsi zuen errepresioaren eta zigorraren bidez, baina zuk ez zenuen dudarik egin etendako kate horri falta zitzaion kate begia osatzen laguntzeko orduan. Konpromiso pertsonal handiarekin, arriskua bere gain hartu zuen belaunaldi bateko partaide, egin beharrekoa egin zenuten, atzetik zetozenei bidea erraztuz.

Hizkuntzaren zaintzan hartua zenuen prestigioak eraman zintuen Egin egunkariko euskara zuzentzaile izatera, eta, ondoren, egunkari bereko Egunon euskarazko gehigarriaren ardura hartzera. Testuak zuzentzen zeneukan zorroztasunaren parekoa zen kazetariari oharra ematen zenionean erabiltzen zenuen pedagogia.

Min handia hartu zenuen urte askotan zure bigarren etxea izan zen Egin-en itxierarekin, sutan jartzeraino. Beste horrenbeste sumindu zintuen Euskaldunon Egunkaria-renak.

Eskerrik asko, Xalbador, egindako lan bikainagatik, bide zuzena eta kultua erakusteagatik. Zorretan gaude zurekin, eta zor hori kitatzeko modu bakarra zuk horrenbeste amestu zenuen Euskal Herri euskalduna lortzea da.