[Zia edo boga] "Moila bat arkupean"

Urak gatzik ez dueneko bailaretan, ordea, inork gutxik ezagutzen du itsasontzien kareletik uretara jauzi egin ondorengo zirrara. Hemen, baso eta gailurrak dira idiliko eta, lurrari lotuak daude, haurtzaroko oroitzapenak. Baina hemen ere begira dakioke modu erromantikoan bizitzari.

Hemen ere badugulako moila bat. Ez du baporerik, baina arkupeak ditu eta, begiak gehiegi altxatu beharrik izan gabe, inguruko tontorrik altuena ikus daiteke, zaindari. Hemen, aspaldi bota genion erronka ur gezari, haren gainean dantza egiteko eta, lehen baltsa lauzpabost arraunekin dantzatu bagenuen ere, hasiak gara hamalau palako koreografiak berrikasten.

Sekula berriro errepikatuko ez diren argazkiei begiratzen zaien nostalgiaz, urtetan puztu izan da Tolosaldeko trainerua berriro uretaratzearen ametsa, eta azkenean bai: TAK Kantauri gainean dantzan ariko da aurten. Bederatzi hilabeteko lana motxilan dutela, zain eta begira dute eskualdea, haur jaioberriei nola.

Lehen aldien aurreko urduritasuna, ilusioa eta ikasteko gogoa ordezkatuko ditu lepoko zapi urdinak, eta sormena dantzan jarri beharko dute, zaleek, lehorreko traineruari oihu egiteko. Aurkia eta ifrentzua izatea baita tostako arraunaren xarma, eta TAK-eko emakumeek denetik marraztuko dute datorren udan: irribarrez zein malkoz jantzitako postalak.

Izan ditzatela uhera eta ispilu, orain hamar urte estreinakoz itsasoratu ziren haiek. Eta, babarrunak eta piperrak nola, hala zaindu dezatela palada, ziaboga eta hogeiko bakoitza: mimoz, eguneroko lanaz eta pazientziaz. Kresalduko da-eta, Zerkausiko ametsa.