San Frantzisko pasealekuan, Tolosan (Gipuzkoa), jende andana dago ilaran. Leidor aretoan sartzeko hain ilara luzerik ez omen da egon Ama begira zazu-tik; hori da zain dagoen gizon batek nabarmendu duena. Ilaran dago Ana Mari ere. Azaldu du Laskorain ikastolaren bidez izan duela emanaldiaren berri: «Goizean etxeko gazteena etorri da ikustera, eta, harekin eztabaidatzeko, gu gatoz arratsaldez». «Iruditzen zait orain arte jasotako ikuspegitik diferentea izango dela», uste du Imanolek. Iraia lagunekin joan da, interesatuta: «Herri imajinario bat da, baina edozein herritan gerta zitekeen». Tolosan ere bai.
Josu Martinezek zuzendutako Bizkarsoro filma ikustera joan ziren herritar ugari herenegun Tolosako Leidor aretora. Ipar Euskal Herriko fikziozko herri batean kokatuta dago filma, XX. mendean, eta euskarak eta euskaldunek jasandako errepresioa du hizpide. Donostiako Zinemaldian aurkeztu ondoren, Euskal Herriko zazpi lurraldeetan estreinatu zuten herenegun: Gasteizen, Durangon (Bizkaia), Tolosan, Baionan, Donibane Garazin, Altsasun (Nafarroa) eta Maulen.
Jendea besaulkietan esertzen hasia da, baita Josu Martinez bera ere. Jendetza ikusteak «poz handia» ematen diola aitortu du: «Gainera, esan didate Gasteizen eta Durangon dena saldu dela, baita Donibane Garazin eta Baionan ere. Erakusten du jendea gogotsu dagoela».
Kike Amonarrizek, Galtzaundi elkartearen izenean, aulkitik altxarazi du Martinez. «Zer kontatu nahi izan duzu, esaldi batean, hiltzailea zein den esan gabe?», galdetu dio zuzendariari. «Esaldi batean esango dudan gauza bakarra da hiltzailea egon badagoela», erantzun dio. Argiak itzali dira. Bizkarsoro hasi da.
Jarraitu irakurtzen Berria.eus webgunean.
