Erizaina gerturatu zaigu paper bat emanez gutako bakoitzari, galdetegia betetzeko eskatu digu. Nire ondoan eserita dagoen mutil gazteari begira geratu naiz, eta hortxe ikusi dut papera eskuetan, jira eta bira, papera aurretik eta atzetik begiratu eta ezer idatzi gabe. Besteoi begira hasi da, bere sekretua deskubritu ez dugunaren itxaropenez. Ez daki irakurtzen, ez daki idazten. Eta segidan hasi naiz bere bizia imajinatzen, asmatzen… gaizki sentitu arte. Hau onartzeko prest dagoen jendartearen jarrera epela izan dut buruan. Hezkuntza sailburu guztiak madarikatu ditut segundu batean eta nik horren aurrean zer egiten dudan hausnartzen hasi naizenean, mediku andereak nire izena esan du.
Abiatzerakoan, irribarre eder bat eskaini dit mutilak. Medikuak aldiz, tentsioa altu xamar dudala esan dit.