Bi begi bakarrik dituzu, beste bi begi txiki horiek begiratu eta zaintzeko. Eta egia da, ez diozu begirik kentzen Ametsi. Begiek ez baitute inoiz gezurrik esaten. Hitzen indarra itzaltzen denean, begiradak gelditzen zaizkizu, dena esaten duten soak. So bat bizitza oso bati, so bat egindakoari, so bat elkarri…
Ez dakizu zer gertatuko den, halaxe aitortu diozu gaur lagun minari. Eta beldurtuta zaude, nekatuta. Eta asko kostatu bazaizu ere, baimena eman diozu zure buruari, sentimen horiek azalerazteko. Azkenean egin duzu.
Beste egun bat esnatu da gaur. Medikua pasa da eta irrifar berezi bat eskaini dizu. Dizdira berezia somatu diozu eguzkiari, eta zirrara bat sentitu duzu barruan. Agian seinale on bat da. Agian.
Ez dituzu sekula gabon jaiak gehiegi maitatu, eta aurten are gutxiago. Zainketa bereziko gelan zaude, gau eta egun. Lau hilabeteko semetxoak arnasteko arazo haundiak dauzka, gero eta haundiagoak. Eta arnasa mozten zaizu zuri ere maiz azken egunotan. Soberan dituzu telefono deiak, kaleko argiak, turroiak eta ardoak.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!