Eszeptismoaren praktikante leialegia naiz, zalantzarik gabe. Giza-harremanetan, egiatasuna nire neurrira egindako metrika propioaren baitan neurtzen dut eta gardena dena opako ikusten dut.
Hezur, azal eta haragi kilo hauetatik kanpoko neure bizitza bizitzearekin gutxi ez, eta fikzio eferbeszentez disolbatzen dut. Kolokan jartzen dut irmoki sustraituta dagoena (daukaguna), hankazgora errotuta dagoena (daukaguna). Zuk eta nik daukaguna, lagun. Eta guk. Eta guk. Eta guk.
Garbira pasatako apunteen gisan berridazten dut jada idatzi duguna, nire burmuina honetan klaro memorizatzeko zuretzat biok eraikitakoak duen baliozkotasuna; nik zuretzako dudan balioa. Eta zuretzako. Eta zuretzako.
Balio-eskala oso bestelakoa da nire pertzepziotik neurtzen dudana nire balioa (zuretzat) ala zure balioa (niretzat) bada. Nire pertzepziotik; nire opakotasunetik. Gardentasun ezatik garden idazteko saiakera egin dut, nitaz idaztea baita niretzat idazteko nire modua. Niretzat eta zuretzat. Eta zuretzat.
Idoia Gereñuk pentsatzeko gonbita egin eta pentsatzeko txoko kuttunetik auto(des)konfiantzaz idatzi du Olatz Artolak. Idoiaren testua: http://ataria.info/komunitatea/idoiagerenu/1466698015559