Geroztik, nire isiltasunen mapak hobeto ezagutzen ditut, bertako orografia gorabeheratsuan galtzeari ez diot horrenbesteko beldurrik; aitzitik, isilpekoa aurkitzeko balio dit bilaka-bilaka galtzeak.
Harrezkeroztik, ez diot beldurrik gorabeheretan oreka galtzeari, denbora luzez isilpean gordetakoa hitzez hitz, arrakalaz arrakala, agerian uzteari; zurekin biluzteari. Hondoratu dizkidazu zaurien orbainak eta uretaratu hondoratuta nituen balizko baliozko baloreak; eta, zure aurrean ez ezik, maite ditudan guzti-guztiekin ere biluzi naiz ari naiz biluzten.
Ordudanik, iraganean iltzatu gabe, atzekoari so egiten ikasi dut egiten aurrera. Eta geroztik, hurrengo geltokia dena delakoa izanda, nire helburua zure etxean bilakatzea datza, beti itzuli nahi izango duzun tokia ni izatea.
Ordutik begietara begira eta ahoz gora esandakoak ezpainak ireki gabe paper zurian idazteko keinua egin dut, maite zaitut ezpainak ireki gabe esateak omen baitu garrantzia, keinu huts batekin babesa emateak.
Ezagutu zintudanetik babesa eman didazu. Oskolik jarri gabe babestu, maskararik jarri gabe maitatu, loturan askeago sentitu. Eta, akaso beti maiteko ez zaitudan arren, beti eskertuko dizut.