Omen nintzelako, edo uste dutelako nintzela, naiz. Harroa. Harroputz jokatzen omen nuelako baloiarekin. Jokatzen besterik ez nekielako, egun ez dakit jolasten. Irabazi egin nahi nuelako, sekula ez naiz izan irabazle. Nola futbolean, hala esparru guztietan.
Lotsarik gabe lehiatzen nintzelako, naiz lotsagabea. Lehiakorra nintzelako, naiz oraindik aurkaria. Emakumetasunaren estereotipoen aurkakoa nintzelako, naiz marimutila. Marimutila omen nintzen takoien ordez takodun zapatilak nituelako gustuko. Takoak esaten nituelako, ezin orain takoiak jantzi; deseroso sentitu behar eroso sentitzen naizenarekin.
Oskol azpian ziur ez sentitu, oskola ezkutatzeko delako eta naizena ezkutatzen dudalako. Ziurgabe, antzezlaneko paperarekin deseroso sentitzen naizelako. Antzerkiak gustuko ditudan arren, antzeztea gustatzen ez zaidalako. Naizena gorde eta ez naizena izan behar dudalako. Hala behar du, horrela omen nintzelako.
Nunca jugaré idatzi nahi nuen, baina batek z tekla zapaldu zuen.
Nunca juzgaré idatzi genuen eta batek z galdu zuen. Nunca juzgaré. Nunca jugaré a juzgar. Nunca. Sekula. Inoiz ez.
Ja.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!