Eta Landakok dar-dar egin zuen. Eskerrak ostirala zela, eta aurretik asteburu osoa genuela gaiaz patxadaz hitz egin, eta hausnartzeko. Baita Itziar Gandarias Goikoetxearen hitzaldian eta ondorenean ere.
Itziarrek esan digu, bakoitzak kokaleku bat dugula, zapalkuntza ezberdinak gurutzatzen diren kokalekua, eta bertatik, idatzitako gidoi horretatik, irteteko aukerak badaudela. Horretarako, ezinbestekoa da elkarri gure diskriminazioen berri ematea, gero elkarrekin borroka egiteko. Eta, gainera, abantaila dugula euskaldunok, posizio ez hegemoniko bat izateak laguntzen duelako beste diskriminazioak sentitzen. Hortaz, euskara aukera da.
Ezinbestean burua gure antolakuntza espaziora doakit, Tolosaldeko Asanblada Feministara. Nola ari gara? Gure «etxera» gonbidatu bai, baina etxeko sentitzen al gara guztiak? Eta euskarak zer eragin dauka horretan, euskara ulertzen ez duena taldearen parte al da? Euskaraz bizi gara gu, eta, beraz, xuxurlari lanak egiten ditugu bolondreski, euskara ulertzen ez duenari momentuan itzuliz; oharretan ideia nagusiak bi hizkuntzetan jartzen ditugu. Baina, nahikoa ote? Bidea nola egin hausnartu beharrean gaude, baina helburua argi izanda: euskara erdigunera ekartzeko apustu argia egin du mugimendu feministak, hori aurrera eramateko tresnak behar dira orain. Gu ari gara, baina politikak aldatzea ezinbestekoa da; gobernu nagusietan dagoen EAJ-PNVk zergatik ez die euskara doakoa, eta ordutegi malguekin eskaintzen herritar guztiei, esaterako? Emakumeen jabekuntza eskoletan bihar bertan has gaitezke horretan.
Hausnartzen eta ideiak geureganatzen joateko hurrengo hitzordua, datorren asteko mahai ingurua izango da. Ziur honek ere ez gaituela epel utziko. Zer da ba, bestela, feminismoa?