Horietan, magia moduko bat dago; norbaitek tabua hausten badu, indar ikusezinek zoritxarrak ekarriko dizkiote berari eta berarekin bizi direnei, eta batzuetan herri osoari ere bai. Erlijiotik sorturiko debekuak izan ohi dira beti: ez dago ukitzerik errituetan erabiltzen den irudi, kutun edo beste zerik; ez dago ukitzerik erlijio-gizonik; ez dago errege nahiz azti edo apaizik hiltzerik; gainera, objektu edo animalia tabuaren izenik ere ez da esan behar; esanez gero, deitu egiten zaiola uste baita. Tabu den hitzaren ordezko denari noa esaten zaio polinesieraz. Euskaltzaindia.
Polinesiako hitza da; «sakratua» esan nahi du. Badirudi Cook kapitainak sarrarazi zuela ingelesean, eta handik hedatu zela beste hizkuntzetara. Zenbait ekintza egitea, zenbait hitz esatea eta zenbait objektu erabiltzea debekatzen duen arau erlijiosoa da tabua.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagun gaitzazu . Eduki hau guztia doan ikus dezakezu euskarazko hitzik gabeko Tolosaldea ez dugulako irudikatzen. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ez litzateke posible hori. Gero eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da Ataria: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezun hori: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!