Bakean

Eguzki leuna arratsean.

Ezkietan huntza zerurantz

eta isiltasunaren lurrina nonahi.

Ez nau inork espero hemen,

hau ez da nire etxeko loredia.

Pago ikaragarri baten itzalera eseri

eta koadernoa atera dut.

Korapilo bat daukat sabelean,

buruan nire aurrekoek idatzi zituzten poemak.

Nire soak ez du ezer berririk ikusten,

dena atzokoa da, zaharra.

Ez dago zer izkiriaturik, beraz.

Eta, hala ere, begiak itxita,

bada zerbait gogo-bahitzen zaituena,

epifania ttiki baten errainua,

soinu ezdeus baten ezintasuna…