Kreaturarik ttikiena naun,
erlojurik ez duen lilia,
eta arin zakinat bizitzen,
ez zakinat zer den beldurra.
Zozo zuri bat naun
memoriaren horma erorian,
amets dagien azken
argiaren negarra.
Zozo zuri bat
irten zaidan ahotik.
Belar harroetan etzanda,
ene eskuen bila nabilen,
poemaren urka-bilurretik ihesi.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!