Eztabaida politikoa hauteskundeetan

Isabel Diaz Ayuso eta Pablo Casado garaipena ospatzen, asteartean, Madrilen. MARISCAL / EFE

Madrilgo Autonomia Erkidegoko hauteskundeak hainbat faktorek aztoratu dituzte, besteak beste, hautagai batzuen hitzezko «gehiegikeriek» eta propagandak.

Honek beti eztabaida interesgarri eta ezinbestekoa sortzen du: ideia batzuen hedapena eragozteko neurririk hartu behar den ala ez, alderdi politiko batzuen ordezkaritza mugatu behar den ala ez eta, baita ere, komunikabideen bidez gizartean duten presentzia saihestea egokia izango litzatekeen ala ez.

Eztabaida horrek eskuin muturrari eragiten dio bereziki, eta oso konplexua da. Lehenik eta behin, ideia batzuk geldiarazi egin behar direla erabaki beharko litzatekeelako. Bigarrenik, zehaztu beharko genukeelako nork izango lukeen ideia jakin batzuk arriskutsutzat edota muturrekotzat jotzeko erantzukizuna eta betebeharra eta nori legokiokeen ideia horien hedapena geldiaraztea.

Nolanahi ere, argi dagoena da horrelako erabakiek ez dutela balio izan beste herrialde batzuetan herritarren artean dituen hauteskunde-entzunaldietan ideia jakin batzuen aurrerapena geldiarazteko. Egia da, kasu batzuetan, geldiarazi egin dela botere-eremu desberdinetara iristea, alderdi jakin batzuk isolatuz. Horrela bizi izan dugu Euskadin garai batean «ezker abertzalea» deiturikoari dagokionez, ez zuelako edo esan nahi zaion bezala ETAren indarkeria gaitzesten.

Orain, Estatu osoan, «muturrekoetan», «populismoetan», faxismoan edo komunismoan oinarritzen diren hesi gurutzatuen saiakerak daude. Eta hau oso kezkagarria da.

Benetan, kezkagarria iruditzen zait ideia politikoei oztopoak jartzea, erabat arbuiagarriak iruditzen bazaizkit ere, kosta egiten baitzait isilaraztea.

Benetan, kezkagarria iruditzen zait ideia politikoei oztopoak jartzea, erabat arbuiagarriak iruditzen bazaizkit ere, kosta egiten baitzait isilaraztea.

Ez dut ukatzen emakumeen aurkako indarkeriak berezitasunik ez duela edo pertsona migratzaileek nazionalen errespetu eta babes bera merezi ez dutela edo Francoren erregimena diktadura ez zela izan uste duena Gobernura iristea arriskutsua dela.

Edo ez al da, gaur egun ere, arriskutsua izan edozein Zuzenbide-Estaturentzat polizia-bulegoetan torturatu izana eta gutxien-gutxienean ere hori ikertu ez izana Estrasburgoko Giza Eskubideen Europako Auzitegiak behin eta berriz esaten duen bezala?. Edo ez al ziren arbuiagarriak izan giza eskubide oinarrizkoenak arantzazko eta marrazazko alanbreak jartzea «kontzertina» ospetsuak Ceuta eta Melillako hesietan, Rodriguez Zapateroren Gobernuak egin zuen bezala? Eta horrelako adibide asko daude.

Agian nik, isolamenduaren tesi berari jarraituz, duela urte batzuk aplikatuko nien alderdi politiko batzuei, nahiz eta nahiko bakarrik geratuko nintzatekeen. Eta, gainera, ideia batzuen aurrerapena geldiaraztea ere ez zen lortuko. Zeren ideia higuingarriak geldiarazteko modu iraunkor bakarra herritarrok entzutea, arrazoitzea, konparatzea, norberaren iragazkitik pasatzea eta, azken batean, konbentzimenduz errefusatzea baita.

Politikari batzuen ahotan zenbait ideia entzun izana oso adierazgarria eta ordainezina da. Hitz horiek beren hesia sortzen dute. Baina funtsezkoa da gai guztiak eztabaida politikoan egotea eta pertsona guztien askatasuna eta berdintasuna defendatzen dutenen arrazoiei erreparatu ahal izatea.

Ez dezagun gairik utzi eztabaida politiko eta elektoraletatik kanpo. Herritarrok erabaki behar dugu beti. Badakizue: bilatu, konparatu eta, hoberik aurkituz gero, erosi.

Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagun gaitzazu . Eduki hau guztia doan ikus dezakezu euskarazko hitzik gabeko Tolosaldea ez dugulako irudikatzen. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ez litzateke posible hori. Gero eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da Ataria: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezun hori: egin zaitez Atarikide!


EGIN ATARIKIDE!