Orain ulertzen dut zergatik
jartzen zaizkien izenak
graziei: orina, sudur-motza, ezpain-lorea.
Orain ulertzen dut zergatik
hainbeste txera eta dedikazio.
Orain ulertzen dut zergatik.
Marko Antonio Flaminioren latinetik
ekarriak balira bezala hitzok
orain ulertu ditut.
Inoiz bukatzen ez den bide bat delako
umeen larruazalaren usaina.
Izorratu egiten ditugulako
harik eta gugandik
askatzen diren arte.
Orain ulertzen dut:
petaloak dira ur gainean,
loreak lur lehorrean.
Ama* behar dute
aita* behar dute
soilik hasieran.
Orain ulertzen dut
asti pixka bat gehiago
behar izatea.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!