Gaurik gabeko
gauaren ertzean,
hegalak lo hartzen
duen lekuan,
arbolak karez
zirriborratzen ditin
gure arimaren formak.
Gordean dagoena
edo mina,
esan ezin den
distira,
jostorratzek perfilatzen
duten haria,
denak zuritasunari
egiten zion dei,
hastapeneko
erreka leunari.
Baina aurrera ahala,
ez biluzik,
denborak gain hartzen
zigun begietan
eta grabitatzeari
uzten zionagu,
mugatik hain gertu,
muinetik hain urrun.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!
