Euskaraldiak norbera ispiluaren aurrean jarri du, nork bere eragiteko gaitasunean sinetsi dezan. Euskararen biziberritzea ez baitago soilik ohitura, estrategia eta ekimenen baitan. Jarrera da gakoa. Hamaika egunez, pin-a janzteagatik edozein arropa zulatzeko prest egotetik harago, goizero-goizero begiratu diogu ispiluari, egunetik egunera tenteago, irribarretsuago; kokotsa altxatu eta gogotsu irten gara kalera. Eta kalean, ikusi ditugu konplizitatezko keinuak, espero gabeko euskaltzaleak, euskarazko ahots berriak eta elkarren artean zerbait handia partekatzearen harrotasuna.
Etxeko ispiluan ez ezik, gizartearen mirailean ere hauteman dugu ariketa kolektibo honen efektua. Zuhaitzaren pean lau intxaur espero genituen, eta, gerturatu garenean, hamalau topatu ditugu. Euskaraldiaren onurak ezingo dira datu eta ehunekoetan soilik neurtu, ezinezkoa delako ekimenaren balio soziala zenbakietara eramatea. Aldiz, azken aldian jaso izan ditugun datu «kezkagarri», eta hausnarketa ezkorrei astindu eder bat emateko balio izan du. Herritarren ahalduntzea, konfiantza eta konpromisoa izan ditu akuilu biraketa horrek.
Urteetan egindako lanaren fruitu gozo eta zaporetsua jaso du Euskalgintzak, erakundeekin eta hamaika eragilerekin elkarlanean sustatutako ekimen honekin. Eredu berri bat sortu da eta aurrerantzean ere bide horrek segida izan dezan, aktibo izan diren 220.000 herritar baino gehiagok eta hamaika eragile sustatzailek erakutsi dute beraien konpromiso irmoa.
Euskaraldiaren egunik garrantzitsuena hamabigarrena izango zela entzun genuen Amets Arzallusen ahotik. Hamabosgarrena da gaur.