Lizartzara sartu orduko nabari da egun berezia dela. Herriko ordezkariari animoak emateko puxikak nonahi; kamixetak balkoietatik zintzilik, elastiko gorri zein urdin, begirada batekin irakur daiteke idatzita duten mezua: Jaka txapeldun.
Goiz-goizetik, Bilbora abiatzekotan zela, txaloka agurtu dute kideek herriko pilotaria. Baina ez dute hor bukatu. Mugikortasun mugak direla-eta, partida ikustera Bilbora joan ezin dutenez, Aztinondo pilotalekua atondu eta Bilboko partida ekarri dute tolosaldera.
Pandemiaren ondorioz, kanporaketak lau astetan jokatu dituzte. Lau astetan eta zalerik gabe; hutsik, harmailak. Txapelketa hotza izan omen da aurtengoa. Eluke gauza bera esango, ordea, finala Lizartzan ikusi duenak. 185 lagun bildu dira herriko frontoian eta amaierara arte suharki animatu dute etxeko pilotaria. Aurretik sarrera erreserbatuta, ikusleak banaka sartu dira arratsaldean frontoira. Antolatzaileek izen eta abizen guztien zerrenda eskuan, finala segurtasun neurriak betez ikusi dute.
Txanpon beraren bi aldeak
Aztinondo eta Bizkaia pilotalekua bata bestearen ispilu izan dira bart. Lizartzako zaleek Jakarekin batera eraman dituzte eskuak burura pilotak alde egitean; berarekin batera harrotu dira egindakoekin; eta zer esanik ez, hogei eta bigarrenarekin. Pozez zoratzen, beren eserlekuan kabitu ezinik ospatu dute frontoieko ikusleek herriko pilotariaren garaipena.
Bapo sufritutako finala. 21-14 tantoko markagailuarekin, partida berehala amaituko zela ematen zuen, baina Altuna III.ak errenta estutu ahala, gero eta ugariagoak ziren kezka eta ezinegon keinuak. Jakak 21 eta 20 Altunak. Tentsioz beteta Bizkaia; tentsioz beteta Aztinondo. «Aupa Jaka!», «Eutsi!»; isiltasuna urratzen zuten oihuak. Iritsi da hogei eta bigarrena, Lizartzara; frontoia, txaloka lehertzear.