Etxetik atera baino lehen aurre-afaritxo bat egin energiaz betetzeko eta prest geunden Ibarrarantz abiatzeko.
Etxetik denborarekin ateratzeak ez zidan ezertarako balio izan, nork esango zidan kiroldegira joaten galduko nintzela… Urduritasuna handitzen zihoan segundoz segundo, pentsatuz hurrengo jirarako aurrezten hasi beharko nuela. Azkenean iritsi nintzen, berandu baina han nengoen.
Talde guztia elkartzerakoan gogotsu geundenaren sentsazioa nuen, jolasten ditugun partida guztiak horrela hasi eta bukatzen baititugu. Baina lehenengo zatikoa ez zen gure jokorik onena izan, eta falta zitzaiguna, gure atezain gogorra lesionatu zen. Uste dut denoi jaitsi zitzaigula animoa, baina partida amaitu arte topera jarraitzen saiatu ginen.
Emaitza ez zen gustukoa izan, baina garbi dugu hurrengorako biziberrituta joango garela eta ez dugula baloi bat bera ere utziko ateko marra zeharkatzen.