Eta honen aurrean, izugarria muturreko egoera hauek gainditzeko biktimen senitartekoak azaldutako jarrera, txalogarria eta eskuzabala, ezbairik gabe, barruko emoziorik intimoenak gizarteari eskainiz, berriro ere inoiz errepika ez dadin.
Bidegabekeria horren aurrean bost minutu bakarrik gogoetarako, isilune sendo eta aho batezkoa, gutxienekoa baina benetakoa, bost minutu. Isilik, bost bakarrik.
Ziur naiz isiluneak elkarrizketarako bidea ekar dezakeela, inoiz gertatu behar ez zuenaren baieztapena egiteko tamainakoa, memoriaren lotsak salbatuko gaituenaren itxaropenaz. 26 arrazoi, bost minutu gogoetarako. Poetak esaten zuen moduan “izena duen orok duelako izana”, izan zirela ahaztu ez ditzagun izenak ekarri behar ditugu gogora, bost minutuz besterik ez bada ere.