Hezkuntza formalean asko garatu du bere euskara, baina lagunarteak eman dio praktika, eta herritarrek asko lagundu diote horretan.
Hala ere, hasiera hartan, euskaldun askok gaztelaniaz egiten zion umeari bere ikasketa prozesuan oztopoa jartzen ari zirela jakin gabe. Eta ume honena da gutxienekoa, han eta hemen berehala ikasiko baitu umeek berezkoa duten abilezia horrekin.
Kontua da, adin batetik aurrera, euskaraz ulertzen dutenei ere gaztelaniaz egiten diegula eta euskaraz ikasten ari denari ere bai. Ikasi nahi duenarentzat animo ederra eta bost axola zaionarentzat zer esanik ez.
Ezjakintasuna, lotsa, ohitura falta edo edozer delarik ere sarri ez gara jabetzen geu garela euskaraz egin nahi lukeenari oztopoa jartzen diogunak.
Pazientzia hartu eta ahalegin berezia egitea dagokigu euskaraz bizi nahi dugunoi, bestela gu izango gara ustezko biktimismoan aterpetuta hizkuntza zapaltzaileak hauspotzen jarraituko dugunak.
Urtebete baino gutxiago izango da gure herrira Bittor iritsi zela. Etorri berritan, ume honek ez zuen euskaraz piperrik ulertzen; oraindik asko dauka ikasteko baina dagoeneko adarra ere euskaraz jotzen digu.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!