Nitasuna edo gutasuna?

Ikasturtea amaitu aurretik, Amezketako Latu handiak Nitasuna=osasuna gogoetarako artikulu ederra plazaratu zuen Atarian. Aritzek, norberak egindakoa aitortu beharrean, pluralean hitz egiteko dugun joera azpimarratzen zuen behin eta berriz, besteen babesean bakoitzaren erantzukizunak saihesteko dugun joera hori hain zuzen. Parranda osteko egunetan sarri erabiltzen dugun esaldia jarri zuen adibidetzat: «Dios, erraz mozkortzen gaituk!» esaten dugu «Dios, erraz mozkortzen nauk» egokiagoa litzatekeenean.

Aritzek azaldu ziguna ikaragarri gustatu zitzaidan eta saiatuko naiz niri dagokidan hainbeste egiten baina nik txanponaren beste aldea azaldu nahi dut eta horretarako gutasunaren apologia egin beharrean naiz.

Izan ere, nitasunaren erabilpena urria dela esatea ez da erabat zuzena, gazteok nitasuna asko erabiltzen dugu baina erabili behar ez genukeen kasuetan: «nire etxea», «nire lagunak», «nire herria», «nire ama»… Bizitza osoan euskaraz egin eta gu baino urte gehiago dituztenek «gure etxea», «gure herria», «gure lagunak» edo «gure ama zena» esango lukete.

Gero eta bizitza indibidualagoa egiten omen dugu, taldeari ez omen diogu behar bezalako garrantzia ematen eta euskarak gurekin egiten du bide hori. Askotan, esaten dugunak baino esateko dugun moduak gehiago adierazten dutela diote eta egia izango da.

Gu baino zaharragoek (zaharrak ez dugu esango) ez dute guztia ondo egiten, eremu askotan gu baino askoz ere aldrebesagoak dira baina euskararen jatortasunari dagokionez egurra ematen digute eta oraindik asko daukagu ikasteko.