Banekiena berretsi dut orduan. Gauzak oso gaizki egiten ari gara. Ikusezinak gara oraindik emakumeak zenbait esparrutan, ondorioz, ez dakigu. Hori da lau urteko ume batek jendartetik, hedabideetatik, jolasetatik, espazio publikoen erabileragatik, ipuinetatik, abestiengatik, mozorroetatik, etxeko martxatik,... jaso duen mezua. Hori da helarazi diogun mezua, aurkako saiakerak egin baditugu ere. Umeek, hitzak ez, umeek ingurua ikertu eta horixe barneratzen dutelako.
Eta bien bitartean, oraindik zenbait gizonezko kexu dira, egun batez, Donostiako kaleak emakumeok hartzen ditugulako, zertarako eta, bost kilometroz, korrika egiteko. Zertarako eta aldarrikatzeko kaleak gureak ere badirela. Zertarako eta, tarte horretan behintzat, zaintza guregan ez den beste norbaitengan egokitzeko. Zertarako eta behingoz, emakumezkoak izan gaitezen gizonezkoen eta jendartearen txaloak jasotzen ditugunak. Zertarako eta eskubide berdintasunaren alde borrokatzeko.
Honen harira, gizonezko lagun (gazte) batek esan zidan berari ez zitzaiola ondo iruditzen Lilatoiarena. «Beharrezkoa al da neskak bakarrik izatea?» Bera berdintasunaren alde dagoela eta borroka elkarrekin egin behar dugula. Hain justu, emakumeak esparru publikoa hartzen dugun egun bakar horretan egin behar dugu elkarrekin borroka. 364 egunez kontrakoa izateak, ordea, ez du asaldatzen nire laguna, ez du borrokarako beharrik ikusten telebistako kirol saio guztietan gizonezkoak baino azaltzen ez direnean. Edota ikastola atarian amak baino ez daudenean. Edota etxeko-lanen karga emakumeongan jausten denean. Edota lan berberaren truke soldata baxuagoa irabazten dugunean. Edota ehunka emakume bortxatu, eraso eta erailtzen dituenean indarkeria matxistak. A zer kasualitatea! Barneko borrokalaria martxoaren 8an esnatzen zaie askori, 9an berriro lokartzeko.
«Eta beharrezkoa al da neskak bakarrik izatea?» Bai, lagun berdinzale hori. Beharrezkoa da. Eta gure txikiek elefanteak ikusten jarraitzen duten bitartean, Donostiako kaleetan korrika irteten diren milaka emakume horiek animatzen behar zaitugu, gainera.
Etxean gaude. Telebista ez dugu apenas pizten gurean, baina semea erdi gaixo eta, badakizue, entretenitzeko zapping pixka bat egiten utzi diot. Halako batean... «Begira, ama, neskak pilotan! Baina, ba al dakite neskek pilotan?», esan dit harrituta lau urteko txikiak, ustez, berdintasunean hezten ari naizen lau urteko txikiak. Elefanteak pilotaren atzetik ikusi balitu bezala erreakzionatu du.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagun gaitzazu . Eduki hau guztia doan ikus dezakezu euskarazko hitzik gabeko Tolosaldea ez dugulako irudikatzen. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ez litzateke posible hori. Gero eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da Ataria: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezun hori: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!