Asteburu honetan Irunen galdutako partidua komentatu baino, kronika hau taldea animatzeko eta burua altxatzeko erabili nahi dut. Egia da entrenamenduei ez diegula etekin handirik ateratzen, eta gainera arbitroak eta zortea ez dira gure aldekoak izan azken nor gehiagoetan. Baina hori alde batera utzi behar dugu, eta akatsengandik ikasiz aurrera aterako gara. Nik, beste askok bezala, taldean sinisteten dut.
Potentzial handia dugu, baita jendearen babesa ere, eta aurrean, oraindik kontziente ez garen aukera paregarea. Beraz, aukera hau aprobetxatu eta denon artean animatuz sentsazioak berreskuratzen joango garela ziur nago.
Bukatzeko, taldeko «kubanaren» partetik: faltan botako zaituztet. Zuek eta baita suizidak, plantxak, sistemen errepasoak, ekipoko farrak… Eta Krisek dioen bezala «Si se puede, si se puede». Beraz lanean jarraitzea eta sinistea besterik ez zaigu falta.
Aupa neskak eta aurrera!
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagun gaitzazu . Eduki hau guztia doan ikus dezakezu euskarazko hitzik gabeko Tolosaldea ez dugulako irudikatzen. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ez litzateke posible hori. Gero eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da Ataria: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezun hori: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!