Historikoki, trukeak krisi garaian hartzen du garrantzia. Gaur egungo truke sistema nagusietako bat «denboraren bankua» deitzen zaiona da. Gure zonaldean martxan dagoen proiektu interesgarrienetako bat: zuk nire zakurra paseatzera ateratzen baduzu, nik zure alabari ingelesa erakutsiko diot.
Internetek ere asko laguntzen du truke sistema hau erabilgarria eta probetxuzkoa gerta dadin: nik zure Oslo-ko etxean bi aste pasako nituzke, zuk nire etxera etorri nahi bazenu… Zuk gure aldizkarian zutabetxo bat idatziko bazenu, guk harpidetza eskainiko genizuke…
Trukeak asko erraztu dezake gure bizitza. Gure opor egunetan beste lurralde batzuk ezagutu nahi baditugu; ezjakintasunak, diru arazoak edota denbora faltak arazoak sortzen badizkigu…
Sistema honek zaintza beharrak ditugunoi ere asko lagundu diezaguke: autonomoak ez diren adinekoak, gaixoak, zakurrak edota haurrak «karga» bihurtzen zaizkigu udako zein urtean zeharreko oporretan. Gure inguruan gero eta ozenago entzuten dira gurasoen kexak: «Zer egingo dut udako oporretan nire haurrekin? Irakasleak bai ondo! Eta besteok?» Oporraldietan zaintza behar dutenean «kolokatzea» lan nekeza izaten da. Eskolak (zaintzaile merkeak) itxita daude, eta kontratazio pribatua garestiegia da. Baina badaukagu erremedioa: denboraren bankuko zerrendetan sartzen bagara, ziur nago zerbitzu asko eta asko asebeteko ditugula denon artean. Eta musu-truk.
Trukea: Zerbitzuen edo ondasun materialak beste zerbitzu edo objektuengatik elkartrukatzea da. Ez da salerosketa. Salerosketa eta trukearen arteko desberdintasun nagusia da ez dagoela dirurik tartean.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!