Eta eguna buka dadin baino lehen
itxaron egiten dut,
ate-leihoak irekitzen ditut,
bihotza pausatzen dut mahai gainean,
nire izena ahanzten dut edo zeruarena,
eta xoxoen isiltasuna entzunez
esertzen naiz.
Nori eta noizdanik,
zeri eta zergatik?
Noren zain nago gauero
begietan iazinto bat loratu zitzaidanetik?
Den-dena ikusi ondoren,
milaka hitz eta kolore erabili eta gero,
milaka ehundura, liturgia, pentsamendu,
zer ditxarot badenaz,
zer desio dut ez denaz?
Gaua badator eta ez dago erantzunik.
Beti iristen da gaua bere iltze gorira
eta irribarrez,
eta bere mantuak itxaronaldia
ez-itxarote bihurtzen du,
bizitzea baizik,
itxaronez bizitzea,
bizitzeko itxarotea.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!
