Zugana, Manuela

Ez nekike esaten,

hitza daukat mengela.

Goitik behera zara ederra,

behetik gora pastela,

zure hezur guztiak dira

zorioneko fardela.

Txoriak ihintza udan bezala

maite zaitut, nire xaramela.

Zu hilko bazina auto batek jota,

edo nigandik urrun bestela,

oi, nire penaren handia!

oi, nire minaren ospela!

Nola biziko nintzateke zu gabe,

nola beteko nire sabela?

Manuela! Manuela! dizut hots egiten,

ekartzazu diruz beterik sakela,

zu gabe, gosez hiltzeaz gainera,

ezingo nuke ordaindu-eta nire soinaren eskela.