Denbora badoa, eta gu berarekin.
Eskutik garamatza, leun, bigun,
atzo, gaur, etzi, bihar, herenegun,
aspaldi zaharreko haizeteekin.
Denbora lagun dugu, eta arerio;
eman egiten du, eta gero kendu,
bere baitan gara bizi eta zendu,
bera da izaki ororen misterio.
Alferrik da berari aurre egitea,
inoiz ez du gudu bakar bat galdu,
ez bide daki eskuzabala izaten.
Amets gailen: denbora atzematea!
Betikotz iraun, orduak ugaldu,
noiztik gaude mirari horri itxaroten?