Arratseko edertasunean
min ematen du keak,
belazeko urre goxoak.
Bihotzean min, ariman,
hezur latzen enborretan,
eta non ez, eta harago.
Eta galdetzen dut, diot,
nola zu izanik edertasun
eta arrats, zu, ttiki,
nola ez zauden gaur
hemen, arrats eder honetan,
arratsa arrats-edertuz,
oraindik gehiago, zeruago,
osoago, karanago,
eta niretzat, nireago.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!