Ideia ona iruditu zitzaidan berriz idazten hastearena. Word dokumentu bat zabaldu eta aurpegira zuri-zuri begiratu didan arte. Nola bete hutsik dagoen orri bat. Nola esan, hitz egin gabe. Izan ere, hor kanpoan topatuko bagina, gustura esango nizkizuke gauza pare bat hartaz eta hontaz, zurito baten bueltan: zeinen nekeza den euskaldun izatea, edo, are gehiago, euskaldun unibertsal izatea; galdetu bestela Berri Txarrak taldeari. Hain txarra al da ba MTV, eta hain onak MTV ez garenak? Musikaren komertzioa. Edo kontatuko nizuke gaurko albistea dela (beste) emakume baten erailketa, enegarrena aurten, oraindik ere bakarren batek hilerokoari buruz txisteak egin eta ingurukoek barre egiten dutenean. Umorerik ez da galdu behar, sekula ez, baina bada garaia gai hau serio hartzeko.
Pozik ariko nintzateke zurekin euskarari buruz ere; esango nizuke oraindik izenik eman ez baduzu, apuntatzeko oraintxe Euskaraldian, eta izateko bizi eta prest zure aho, belarri eta gainerako gorputz-adar guztiak. Euskara aldarrikatu, eskatu eta exijitu ere egiten dugulako esparru guztietan, baina gure gertukoenetan erabiltzea askotan ahaztu egiten zaigulako. Oro har, zurekin, eta euskaraz bada, gustura hitz egingo nukeela, alegia.
Total, ezetz, Word dokumentuak zurian jarraitzen du eta niri koloreak ari zaizkit ateratzen. Beraz, hurrena kalean ikusten garenean egin kasu, eta esango dizkiogu elkarri esan beharreko guztiak. Aterako dizut nik zuritoa.