gizakantu amaigabean
andrakantu matriarkalaren egarri,
biluzik biluzean biluz erantziezinez
begira eta begira zuzen-zabal,
pentsamendu geldian, katerik gabe,
pentsamendu oro kate baita,
estatuaren pentsamendua salbu.
Pentsa dezake txori bat
edo leihoetako gortinen toles bat,
pentsa dezake haur bat
edo hiriko madarikatuen miseria,
pentsa dezake bi gorputzen maitasuna,
unean unekoa, gerorik eta atzorik gabea,
oroimenik eta ilusiorik sortu gabe,
ez baita bizi, ezin baitu irribarrea zabaldu
inguruko guztiak kontsolatzeko
zuk bezala, udaberriko eguzki
urtez urte kateatua.
Hainbeste kemen xahuturik,
estatua egonkorra hain da gose…
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!