Gaur egun gure planetak pairatzen dituen arazo ekologiko larriak, neurri handi batean, natura gaizki tratatzen dugulako gertatzen dira, gure bizimolde hedonistagatik, gure egoismoa asetzeko asmoz sortutakoa harraparitzen duena. Gure gizartearen gaitz ekologikoak neurrigabekeriaren eta giza gutiziaren ondorio dira. Benetako ekologiaren hasieran, koherentziaz jokatzen dugu inguratzen gaituen ingurune naturalarekiko. Erraza da ekologista izatea eta mugimendu sozial honen ekimenik ikusgarrienetan izena ematea, gaur egun oso beharrezkoa baita. Ez da hain erraza ekologikoki bizitzea, zure esku dagoena behar bezala zaintzea, ingurumena errespetatzen duen estilo soil batekin bizitzea.
Txotxolokeria dirudien arren, iruditzen zait lehen arau ekologikoa ez zikintzea dela. Ez al da ekologikoagoa ez zikintzea, zikindu duguna garbitzea baino? Gure ibaiertzetan pentsatzen dut, zakurrek uzten dizkiguten «oparietan», kontrolik gabeko isurietan… Anton Chejoven (1860-1904) testu interesgarria, XIX. mendearen amaieran, gaur egun Lur planetan gertatzen ari denaren deskribapen argia da: «Gizakia arrazoiz hornitua izan da, sortzeko ahalmenaz, eman zaiona areagotu ahal izateko. Baina orain arte ez da sortzaile bat izan, suntsitzaile bat besterik ez. Basoak desagertzen ari dira, ibaiak agortzen, bizitza basatia iraungitzen, klima hondatzen eta lurra gero eta pobreago eta itsusiago bihurtzen».
Txotxolokeria dirudien arren, iruditzen zait lehen arau ekologikoa ez zikintzea dela. Ez al da ekologikoagoa ez zikintzea, zikindu duguna garbitzea baino?
Mundu osoak dituen ingurumen-arazo larriei konponbide azkarra ematen ez badiegu, gero eta biziezinagoa izango da. Gure baliabideetatik haratago bizi gara. Lurraren aberastasun zoragarri eta ordezkaezinak ahitzen ari den bizimodua garatu dugu, etorkizuneko belaunaldien etorkizunean pentsatu gabe. Ahalegin irudimentsua egin behar dugu ekologiaren arloan, bestela lurra eskuartean hautsiko zaigu eta gu izango gara, zalantzarik gabe, lehenengo biktimak.