Orain hurrena, hasiera batean nirekin e-mailez kontaktuan jarri nahi zuen lagunaren gutuna jaso nuen; e-mailez! Maila horretakoa da maite zaituen jende baten ezagutza zure errealitatearekiko. Horrexegatik, balio handia ematen diot, umetan, ikasmahaia elkar banatu nuen lagunaren gutunari, duda-muden baitan ahaleginekin ondutakoa delako; pentsatu, erabaki, idatzi, helbidea lortu, gutun azala eta zigiluak erosi eta azkenik, bidaltzeko prozesua, itxura batera iruditu litekeen bezain sinplea ez delako.
Badira bestelako kasuak. Borrokaren aldeko aldarrikapena ahoan darabiltenen partetik, ez presoek ez eta senideek, hurbileko keinurik txikienak ere jasotzen ez dituztenean.
Horrelakoetan pentsatzen dut zer ote garen zenbaitentzat, militante abstraktuak akaso? Txuri-beltzezko argazki lausotuen atzean, afektu premiarik oinarrizkoenak dituen hezur-haragizko gizakiak daudela ere errebidinkatu ezin behar ote dugu?
Zer da lehenago, arrautza edo oiloa? Zer gara lehenago, militanteak edo pertsonak? Zientifikoki esan dezakegu, militanteak eta pertsonak banatu ezina den batasun bat osatzen dutela bere dialektikan. Garaian garaiko baldintzetara egokitutako oreka topatzea da gakoa.