Su artifizialetan bezala, ontzien irteerek ubera paraleloak marrazten dituzte ur gainean, eta traineru bakoitzak kolore bat ordezkatzen du telebistako pantailan. Estropuak soinu banda dira tolet eta tiborten aurkako kantuan, eta hamalauko bakoitzak bere erara markatzen du elegantzia: luze eta patxadaz batzuk, eta azkarrago eta kolpez beste zenbait. Guztia, badiako ur gazia dirdiraz eta puntutxo zuriz marrazteko; arraun unibertsoaren zerua.
Zerua, dena lehertzen den arte; efimeroa baita su artifizialen lilura. Eta, onerako edo txarrerako, baita arraunarena ere. Suziriren bat osteguneko txinparta itzalita irten zen, eta besteren bat norbere bidea galduta, antza. Zer lirateke, ba, su artifizialak, zalapartarik gabe?
Zorionez, oraindik badira poza su bizi-bizitan duten suziri gazteak, eta baita zarata gehiegi sortu gabe ederrenak izan daitezkeenak ere.
Azken traka tentagarri dator, eta gauza bakarrak egin lezake ederrago, urteko asteburua: suziri truke guztiei txalo egiteak. Beste koloreez poztea ere badelako Kontxa; bai, behintzat, nirea.