Behatz arteko babak eta ipurkonkorreko zauriak gure bizitzetara iritsiko zirenaren jakitun, premisa argiak eman zizkigun entrenatzaileak, lehenengo saioan: «Arrauna teknika da, teknika». Eta, ahal duenak, gerora zaildu ditzala giharrak.
Ordea, aurten ere traineru ligak ematen ari direnari begiratuta, pentsa liteke garuna zailtzea dela, tosta arteko elitean, teknika ezinbestekoena.
Astebururo irabazten dutenek, monotonia gozoenaren lainoan bizitzen ikasi, eta beharbada etorriko diren kolpeei ukendu egokia prestatzeko. Jardunaldiz jardunaldi azken postuak betetzen dituztenek, astegunetako entrenamenduei ilusio pixka batekin heltzeko, eta lehiaren zapore mingotsenekin ere goza daitekeela jakiteko. Uretan denbora gehiago pasatu nahiko lukeen arraunlariak, txanparik ederrena norbere buruaren aurka jotzeko. Eta, nola ez, beren talde kuttunaren errendimendua dirdiratsuagoa izan zitekeela uste zuten zale horiek guztiek, itxaroteak merezi duela ulertzeko.
Hasi baino lehen ere bagenekien: arraunean errazkeria gutxi, eta hala izan dadila, gainera. Lehortuko baitira eskuetako babak, eta orbainduko ipurdiko zauriak, ikusitako guztitik ezer ikasten hasterako.