Urtearen hasierarekin jarri gintuzten Poxpolo eta Konpainiak, amesten, gezurra egiarekin mozorrotzen, aire garbia arnasten. Urtearen hasiera izateko, ezin modu aproposagoan hasi ume izaten. Han, Leidorren bildu ginen guztiak, ume bihurtu ginen. Eta emanaldiaren ondorengo Erregeen kabalgatak ere magiaz bete zuen haurraren bihotza. Erraldoien dantzak miresmena zabaldu zuen. Ametsetan,… gozo-gozo, begiak zabal-zabal eta belarriak erne-erne, ipuin baten hasiera balitz bezala zeuden haurrak, eta baita hauen ondokoak ere.
Hasiak dira danborrak astintzen, inauterietarako dantzak eta jaiak antolatzen, magia kutxatik ateratzen, koloreak, ametsak, gezurra egiaz estaltzen.
Haurra non, imajinazioa bertan, freskura, aire garbia.
Haurrari galdetu diogu zer izan nahi duen helduagoa izatean. Hor ere ametsetan ari da haurra, eta guk haurra izan nahiko genukeela pentsatu dugu, gezurretan ez, egiatan baizik.
Oraintxe zer izan nahiko nukeen galdetuko balidate, argi izango nuke. Momentu batez baino ez bada ere; haurra.
Umeak, adinez txikia denak, badu berariazko freskotasuna, naturaltasuna, eta baita ametsetan esna aritzeko trebezia ere.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!