Bada zerbait Iraolako zuloko lokatz horietan lurrera sendo lotzen gaituena, eta lurrera erakarri. Basoan sartu eta adarren artetik neurrian iristen zaizkigu izpiak eta euri-tantak, urte osoan bizi izan ditugun gazi-gozoen segida. Nork bereak daramatza zeremoniara, eskaintza mutu eta intimoan. Zeren eta duela ehun bat urte ikazkinek zizelkatu zuten anfiteatro paregabean Et Incarnatus orkestrak urtero oparitzen digun kontzertu magikoan ez dago ikuslerik: partaideak daude.
Eta orduan musika hasten da eta denok bat egiten dugu liluran, kode berri bat sortuz. Badakigu kontzertua bizirik dagoela. Eta tarteka euriak parte hartu nahi izaten duela. Baina ez du inporta eten txiki bat egitea, hantxe bertan asmatutako toldo bat jartzeko. Han, arropako pintzekin heldutako partiturak desagertu egiten dira tarteka, eta atrilek oreka jolasetan ematen dute arratsaldea. Han, umeen edo txakurren joan-etorriek ez dute enbarazu egiten -kraxk, orbelak-. Han, munduari bira ematen diogu bihotza hunkitzen digun errepertorio anitzean. Han, bi aste barru jaioko den haurra dantzan ari da jotzaile baten sabelean, egun horretan 80 urte bete dituen ikuslearen gozamenerako. Berak ere etxetik ekarri duen aulkia utzita dantzaz eman du azken abestia.
Musika hasten da eta ez dago gure barne bidaia etengo duen distrakziorik. Musika hasi eta pagoen hostoak harrotu egiten dira eta urte osoko korapiloak askatzeko garaia heldu dela xuxurlatzen digute. Eta guk, eguzkiaren aurrean belaunikatu garen jentilok, bihotzak zabaltzen dizkiogu. Eta trukean, lurrera itzultzen ikusi ditugun maite horiek gure ondoan eserita sentitzen ditugu -kraxk-, irribarre zabalez.
«...kantuzko aberri min, hostozko irla ixil, irauten dugu, ez gara amil».
Eguzkiaren aroaren atarian, ekainaren 22a urteko egunik luzeena da; gustukoen dugun egunetako bat, argitasun egarriz. Ez da argi itsugarria, baina: badu lekua ñabardurentzat. Gurean, asko gara egun horretan mendian gora abiatzen garenak, Urkizutik gora. Hantxe daukagu zain, zintzo, eder, «gure» pagadia, argi-ilunez eta hezetasunez jantzia.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagun gaitzazu . Eduki hau guztia doan ikus dezakezu euskarazko hitzik gabeko Tolosaldea ez dugulako irudikatzen. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ez litzateke posible hori. Gero eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da Ataria: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezun hori: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!