Donostiako autobus geltokian begiradak proiektuaren inguruan egindako lanketaz gozatzeko aukera izan dut duela gutxi. Bertan pertsona desberdinen aurpegi eta begiradak aztertu daitezke, bai eta Antonio Machadoren honako aipua: Begiak ez dira begiak zuk ikusten dituzulako, begiak dira ikusten zaituztelako. Begiekin beraz, ondokoen nahi, desira eta beldurrak antzeman ditzakegu.
Kaletik goazenean, askotan oinezko scanner-ak bilakatzen gara, guretzat normaltzat ez dena goitik behera fotokopiatuz. Begiradaren erdigunean kokatzen ditugun pertsonekin egotea tokatu zait eta behin eta berriz errepikatu didatena izan da, gehien sufritzen duten unea gutxiesten dituzten begiekin topatzen direnenean izaten dela.
Zenbait begiradekin nire aurreiritziak indartzen ditudala konturatu naiz, nahiz eta aurreiritzien desoreka pasata nuela uste izan. Begiekin ikusten ez duguna, ez da existitzen eta horregatik ez dugu kontuan hartzen, ondokoak aberastasun iturri izan daitezkeela alderatuz. Pertsona askorekin izaten dudan miopia jarrerak elkarbizitzarako urratsak ematea galarazten dit inolako zalantzarik gabe.