Egun, hezkuntza-sistemak osatu duen zentzurik gabeko norgehiagoka honetan badira atzean gelditzen ari diren ikasleak. Lasterkari zoro moduan, ikastetxeen erritmoa jarraitzeko aukera galdu eta bi aldiz pentsatu gabeko erabakiak hartzera behartuak izaten dira askotan.
Eskola porrotarena ez da gauza berria, denok ezagutu ditugu gelaz kanpo ordu gehiago pasatzen zituzten klase kideak. Ikasle hauek askotan entzun behar izaten dute ez dutela ezertarako balio, porrota euren errua dela, alferkerian adituak direla... Egiten zaien etiketatze hori erabat pozoitsua da, euren gaztaroaren norabidean iparra galduz. Eta argi izan behar dugu eskola porrota, porrota soziala ere badela.
Bizi garen inolako zentzurik gabeko hezkuntza-politika eredu honetan, ikastetxe eta irakasleek aintzat hartu behar dute, ulertua izan baino lehen entzutea beharrezkoa dela. Atzean gelditzen ari den ikasle hori laguntza eske ari da etengabe. Ikastetxeek beraz bideratze lanak egin behar dituzte, kontuan izanda ez daudela bakarrik; porrotaren lekuko izaten ari diren ikasle eta familiak babesteko ehundaka profesional aurki ditzakegu. Kezkagarria da ikastetxe eta gainontzeko profesionalen arteko harreman sare hauek oraindik josi gabe daudela, laguntza eskatzeak ikaragarri beldurtzen baikaitu.
Ikastetxeetan lekurik topatu ez duten horiek behin eta berriz errepikatzen dute baztertu dituzten lehenak euren ikaskideak izan direla. Ikasgeletan laguntzarik ez izateak arriskuan jartzen du ikaslea. Esperientzia hauei ahotsa jartzeak egoera leuntzea ekarri dezake, ikastetxeek euren ahaleginen fokua non jarri erabaki behar dutelarik: ikastetxe ranking-etako goi postuetan edo euren ikasleen ibilbidea bideratzean.
Itxurakeria ranking-ak, Facebook bidezko matrikulazio lehiak, ezertarako balio ez duten errendimendu informeak… geroz eta gehiago dira jendarteari begira ahaleginak indartzen dituzten ikastetxeak, euren barne gatazkak bigarren plano batera uzten dituzten bitartean.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!