Eguberriak gaur egun kontsumoarekin lotzen badira ere, mendeetako tradizioa dira. Jaiotza ospatzen da. Baina, ez Jesusen jaiotza; norbere jaiotza baizik.
Gertukoenganako elkartasunaren isla dira Eguberriak. Ez dira elkartasun absolutuaren egunak, kartoi artean lotan jarraitzen baitute batzuk, eta etxe huts eta bakartietan beste batzuk. Baina, badago halako gertutasun bat.
Halere, geroz eta jende gutxiagori gustatzen zaizkio: kontsumoa, familia arazoak, hipokresia... Baina, txikikeriak dira gauza horiek guztiak.
Urte hasieran "urte berri on" esanaz kaleratzen da jendea. Hiru hitz besterik ez dira baina, pisu handiko hiru hitz: urte berri on. Eta normalean distantzia markatzen duenak ere bi muxu emateko aukera eskaintzen du. Batzuentzat zurikeria da hori.
Baina, benetan pertsona baten besarkada bat edo hitz gutxi batzuk nahi direnean, ez da "zurikeria" hitza erabiltzen. Agurtu zaituen pertsonarekin egiazki hitz egin nahiko bazenu, eskertu egingo zenuke urtean behin bederen berarekin hitz egiteko aukera. Eta eskaintza hori barnetik eskertzen ez baduzu, zuk ere hitz egin nahi ez duzulako da eta beraz, zuk ere izango duzu zuritik. Eskaintza baten aurrean esker txarra agertzea bezain keinu higuingarri gutxi da munduan.
Beso zabalik datorrena beso zabalik hartzen ikasi behar dugu. Nahiz eta besarkada hori urtean behingoa izan. Ni patxada horrek birjaiotzen nau urtero. Poztasun horrek.
Ea urte berri honetan, jendeak kritika gutxiago eta esker gehiago izaten duen. Ni beso zabalik izango nauzue.
Hitzaren zentzurik benetakoenean: URTE BERRI ON guztioi.