Nork bere buruari entzutea

Gizakiok ezaugarri bereziren baldin badaukagu, hori da aukeratzeko gaitasuna daukagula, nahiz eta maiz ahaztu egiten zaigun. Baina geure erabakiak hartzeko funtsezkoa da nork bere buruari entzutea. Geure buruari entzutea, geure burua ezagutzeko. Baina, batez ere, elkar entzutea, elkar ulertzeko. Gaur egun geure buruari entzutea balentria bat da. Bere zilborrari baino begiratzen ez dion gizarte batean, gure desioak, beldurrak eta interesak entzuten ditugu bai, baina «pilotu automatikoa» jarrita entzuten ditugu. Bulkadari eta desioari erantzuten dion entzuteko modu bat da.

Geure buruaren egia bilatzea asmo duen entzuteko moduaz ari naiz, ordea, eta horretarako bi gauza behar dira gutxienez: ausardia eta isiltasuna. Ausardia, norberaren buruari aktiboki entzuteak beldurra ematen baitigu, sinesten dugun harekiko zalantzak sortzen zaizkigulako. Horregatik, borondatea baino zerbait gehiago behar da entzutean tematzeko eta motxila umiltasun eta pazientzia dosiz kargatzeko.

Eta isiltasuna. Ezin duzu zeure burua entzun kirola egiten duzun bitartean edo lanera zoazen bitartean, garuna estimulu ugariren menpe baitago une horietan. Kanpoko isiltasuna behar da barneko isiltasunera hurbiltzeko.

Bakoitzak jakingo du nola edo non egin. Baina, esan nahi nizuke luzera dakarren mesedeaz gain, oso onuragarria dela gizartearentzat. Zeure burua entzun eta ulertzen duzunean soilik da posible besteari entzun eta hura ulertzea.