Euskal Herrian etenik gabe eztanda egiten ari dira langile borroka gogorrak, mobilizazio handiak eta grebak azken hilabeteetan. Industrian, patronalaren ofentsibak lanpostu suntsiketa ikaragarria hartu du helburutzat. ERTEak ERE bihurtzen dira eta kaleratze kolektiboak izurrite gisa zabaltzen dira, bai enpresa nagusietan bai hornitzaileetan ere. Patronalek “terrorezko” giroa sortu nahi dute banan banako erasoaldi bateratuan, baita oraindik kaleratze asmoen berri ez duten enpresetan ere, langileek mehatxua sentitu eta burua makur dezaten, funtsezko eskubideak erasotuz, azpikontratazioa, prekaritatea edota langabezia zabalduz, batez ere gazteetara.
Langile klaseak argi utzi du gerra honetan ez duela borrokatu gabe amore emango. Oinarritik hasita, langile asko esperientzia eta ikasgai handiak eta garrantzitsuak ateratzen ari dira, hots, ezinbestekoa dela langile klasearen indarrak batzea eta elkarturik borrokatzea. Horren erakusle argienak izan dira, aurtengo urtarrilaren 30ean Gasteizen 50 enpresa batzorderen babesarekin egin zen manifestazio jendetsua edota Tubacexeko greba mugagabea eskaintzen ari den eskola.
Urkullu buru duen patronalaren Jaurlaritzak argi dauka: diru publikotik beste 430 milioi euro oparituko dizkie lanpostuak suntsitzen buru belarri dabiltzan enpresari handiei, gero murrizketa eta pribatizazio gehiagorekin ordaindu ditzagun. Aldi berean Ertzainak bidaltzen ditu Tubacexekoa bezalako langile borrokak modu bortitzenean jazartzera, zuzenean borrekin eta gomazko pilotekin kargatuz. Hori da sistema kapitalistan egon daiteken polizia eredu posible bakarra: patronalaren interesak defendatzeko indar armatuak dira.
Krisi ekonomikoa benetakoa eta sakona da. Luzerako doan gainekoizpen krisiaren kolpe gogor baten aurrean gaude. Burgesiak irabazi ekonomiko lodiak lortzen jarraitzeko dituen planak industria birmoldaketa basatia egitetik eta eraso eta murrizketa gehiagorekin ordaintzetik pasatzen dira. Kapitalaren erakundeen aurreikuspen baikorrenek 2026ra arte langabeziak igotzen jarraituko duela diote eta Estatu espainiarreko zor publikoa 2030erako BPGaren %141ekoa izango dela (orain %120 ingurukoa da).
Zalantzarik gabe langile klaseak eta gazteriak badugu indarra sistema kapitalistaren logika hiltzaile honekin amaitzeko. Badago alternatiba: banku eta enpresa handiak burgesiaren eskuetatik desjabetzea eta horiek langile kontrolpe demokratikoan ezarriz, ekonomia giza beharren arabera planifikatzea. Eta hori guztiz posible da, baldin eta helburu argi horrekin uztartzen badugu mobilizazio soziala, lanpostu, bizi baldintza eta zerbitzu publiko duinen alde, eskubide demokratikoen alde, errepresioaren eta faxismoaren aurka.
Horregatik, funtsezkoa da langile borrokak bateratzea, ahalik eta maila zabalenean eta irmotasun handienarekin. Ez gara nekatuko hori azpimarratzen, jokoan dagoena oso garrantzitsua baita. Hori da patronalen mehatxuari aurre egiteko eta langile klaseak duen indar geldiezina mahai gainean jartzeko bide bakarra. Ikusitakoak ikusita, nork jar dezake zalantzan greba orokorren dinamika jarraitu bat berehala martxan jartzeko beharra? Greba Orokorra behar dugu!
Iker Otermin, Ezker Iraultzailea-Euskal Herria Sozialista