Sahararrek 46 urte daramatzate kanpalekuetan bizitzen, eta azken bi urteak “nahasmen handikoak” izan direla esan du Elixabet Eizagirrek (Leaburu, 1984), Oporrak Bakean programaren Gipuzkoako koordinatzaileak. Pandemiak nazioarteko laguntza jasotzeko aukera mugatu zien, eta, egoera horren erdian, 2020ko azaroan, gerra hasi zen berriz ere. Beraz, aita, osaba edo anaia gerran utzita etorriko dira haur batzuk ekainean, “eta ez dute jakingo itzultzen direnean senide hori bizirik egongo den edo ez”.
Martxoaren 27an amaitu zen Oporrak Bakean programan harrera familia gisa izena emateko epea. Zenbat animatu dira?
Nafarroan oraindik zabalik dago epea, baina Araba, Bizkai eta Gipuzkoan 110 familia lortu ahal izan ditugu. Kanpaina espresa izan da, eta hutsetik hasi behar izan dugu. 50 familia lortzea jarri genuen helburutzat; beraz, oso pozik gaude.
COVID-19aren eraginez, aurreko bi urteetan ez da egon Oporrak Bakean programarik. Nola eragin dizue horrek?
Sahararrek 12 urte egin arte izaten dute etortzeko aukera, eta, azken bi urteotan programa izan ez denez, 2019ko udan egondako haurrik ez da etorriko aurten, adinagatik. 8 urteko haurrak izango dira denak. Harrera familia batzuek errepikatuko dute, aurrez hartutako haurren baten senideren bat etorriko delako edo beste familia batekin animatu direlako, baina gutxi dira. Aurreko urteetan 310 haur ekartzen genituen, eta 180 familia errepikatzailerekin hasten ginen. Aurtengo ahalegina izan da zerotik 110 familiara iristea.