Nola aldatuko da zure egunerokotasuna pista berriak egiten dituztenean ?
Urteak daramatzat autoa uzten dudan lekutik txabolara oinez joaten. Zazpi bat kilometro dira, guztira. Gaur egun, txabolara joateko ordubete behar dut. Bide berriekin hogei bat minututan iritsiko nintzateke.
Aralarko pisten inguruko proiektua aurten hasiko dira gauzatzen; eskakizuna, ordea, ez da berria.
Aspalditik datorren proiektua da. Artzain moduan hasi berritan nengoenean sortu zen ideia, 2002. urte aldera. Bizi-baldintza duinak eskatzen genituen baina mankomunitatetik ezezko biribila jaso genuenez, bertan behera gelditu zen eskaera. Aurtengo udaberri aldera artzainok bildu eta mankomunitateari bideak berritzeko eskakizuna egin genion. Izan ere, 25 bat artzainek ez daukagu txabolara joateko biderik.
Proiektuaren kontrako iritziak ere badaude.
Ulertzen dut jendea aurka egotea. Izan ere, bakoitzak bere iritzia eta ikuspegia dauka, artzainok gurea daukagun bezala. Jendeak txabolara joateko bideak kapritxoz eskatu ditugula uste du, eta ez da horrela. Eguraldi ona dagoen egunetan Aralarrera gerturatzen direnek “ondo bizi zarete, gero!” esaten digute. Eguraldi txarra egite duenean, ordea, inor ez da joaten mendira, eta gu egun horietan ere bertan egoten gara.
Proiektuari alde txarrik ikusten al diozu?
Ez diot alde txarrik ikusten. Guretzat oso positiboa izango da, erraztasun handiak emango baitizkigu. Bideak esan bezala eta behar diren lekuetatik egiten badira, obrek ez dute ezer txarrik. Legeak eskatzen dituen pausoak ari dira ematen, eta bide onetik doa dena.
Zuretzat, beraz, behar-beharrezkoa da bordetara joateko pistak egitea.
Bai. Gutxieneko bizi-baldintza batzuk edukitzea beharrezkoa dugu. Horrela izan ezean, Aralar pixkana-pixkanaka hiltzen joango da. Artzain batzuk jubilatzera doaz eta horien txabolak hutsik geldituko dira. Nire iritziz, bide berriekin gazte gehiago animatuko dira artzain moduan lan egitera.