Hernanin egunerokoan gurutzatuko ez nituzkeen gizon-emakumeak koadrilako ditut orain. Lanorduak etxeari eskaintzen dizkiotenak batzuek, dozena bat urte zaharragoak besteak, umeak hazteko lan ordaindua utzi dutenak, etxetik kanpoko lanetan ardurak hartzen ari direnak... lagunarte anitz horretan egosten dira elkarrizketak, hor elikatzen ditu norberak bere ideiak, hor garatzen diferenteek ere bat egingo duten argumentazioa. Hiri handietan bakoitza bere gisakoen taldeetan bizi bada, herri txikietan lehenik da norbera (norberaren pentsamendu, balio, bizi estilo...) eta hortik aurrera guztiz desberdinak diren besteekin dauzkan harremanak. Erabat bariopintoak. Talde kontzientziak garatzea askoz konplikatuagoa da bertan, Larraulgo feministen talderik ez dugu sortuko. Baina norbanako feminista hori egunerokoan herritarren gehiengoarekin dago harremanetan. Elkarreraginean. Pertsonarik «karkena» den horrekin moldatzea tokatuko zaio, karka horrek «feminista ero» horrekin adostasunera iristea beharrezko duen moduan. Norberak izate hutsarekin, bere presentziarekin, ematen dio jendarteari bere bultzadatxoa. Edozein ekintza txiki, semea arrosaz janztea, parke berera doazen zure gisako gurasoek bakarrik ikusiko dute Tolosan. Alkateak, apaizak, elkarteko lehendakariak, gazteak, artistak... Larraulen.