«Nik ere jasan ditut erasoak». Distopia elektrotxarangako kidea da Araitz Uria Lizarra (Ikaztegieta, Gipuzkoa, 2002), eta hark irabazi du gradu amaierako lanen Berria saria, Musika baino gehiago: aldatzeko guztia lanari esker. Emakume musikariei eman die ahotsa, haien errealitateari argazki bat ateratzeko, eta «erasoak, komunitatea, maskulinitatea, amatasuna» eta abar azaleratu ditu lanean.
«Anek taldeko baxu jotzailea bera dela esan du, eta antolatzaile eta teknikariek harriduraz begiratu diote». Adibide bat besterik ez da...
Bai... Egia da lan hau egiten hasi nintzenean uste nuela horrelakoekin topo egingo nuela, baina testigantzak ez nituen bilatu hau edo beste esango zidatela pentsatuta. Gero, ordea, denek zeukaten kontatzeko zerbait.
Zuretik ere egin duzu salaketa bat: «Nik, pertsonalki, kontzertuetan erasoak jasan ditut». Distopia elektrotxarangan aritzen zara. Emakume izateak berekin dakar arrisku hori?
Ez dakit, baina, musikaren munduan bizi izan dudan gutxiarekin, nik ere jasan ditut erasoak. Hamabi partaide gara elektrotxarangan, hiru emakume tartean, eta uste dut hirurok dauzkagula kontatzeko gauzak.
Jarraitu hemen irakurtzen.